16 november – Afgelopen zomer kwam de post-punk band Fontaines D.C. met hun vierde studio album. Vandaag staan ze in de AFAS Live om dit album te promoten. De afgelopen vijf jaar heeft de Ierse band veel succes geboekt. Hun debuutalbum dat in april 2019 verscheen werd gelijk met warme handen in ontvangst genomen en veel geprezen. Sindsdien zijn ze eigenlijk niet meer weg te denken. Dat valt nu ook weer te zien aan de twee uitverkochte concerten waarvoor ze in Amsterdam zijn.
Het voorprogramma
In het voorprogramma staat vanavond de band Wunderhorse, ze bestaan net drie jaar maar hebben nu al twee fantastische en veel geliefde albums uitgebracht. In de rij hoor je dan ook veel positieve reacties op het feit dat ze in het voorprogramma staan. De muziek van de band brengt je een beetje terug naar de grunge opmars in de jaren negentig. Met dezelfde soort gitaarklanken betoveren ze vanavond het publiek. Het blijkt een erg goede keuze als opwarmer. Naast me staan twee meiden keihard mee te schreeuwen met de zanger, zo erg dat een bewaker ze komt vertellen dat ze wat rustiger aan moeten doen. Qua interactie met het publiek valt het nogal tegen. De zanger, Jacob, bedankt Fontaines D.C. een keer dat ze in het voorprogramma mogen staan maar verder blijft het nogal stil.
Decor
Het podium wordt omgebouwd en er komt een doek voor te hangen. Het komende uurtje wachten we in spanning af. Dan begint het eerste nummer op het nieuwe album te klinken: Romance, gelijk aan de naam van hun nieuwe album. De extra dikke bas dreunt door de zaal, op het doek schijnt een groen licht en je ziet enkel de silhouetten van de bandleden. Wanneer de bridge in het nummer voorbij is en het nummer weer opbloeit valt het doek naar beneden. Het onthult het decor met een groot opblaasbaar hart net als dat op de albumcover van Romance staat, achter het hart hangen vijf doeken die telkens met een andere kleur belicht worden, tussen de doeken hangen nog wat slingers met sterren en manen om het thema van het album aan te houden. Ook hangt er een Palestijnse vlag over het keyboard dat vooraan op het podium staat om hun steun richting het land te uiten.
De setlist
Tijdens de hardere nummers ontstaan er moshpits en zie je een paar crowdsurfers over het publiek heen gaan. Maar hoewel het publiek juist wat onstuimiger is houdt Fontaines D.C. zich een beetje in. De sinds november niet meer aangepaste setlist geeft weinig ruimte voor moshpits en crowdsurfers en houdt het juist een beetje gedeisd.
Interactie
Na een aantal nummers gespeeld te hebben horen we voor het eerst iets uit de zanger, Grian, komen dat geen zang is: “Hello, Amsterdam!”. Hier moeten we het voor de rest van het concert maar mee doen. Terwijl Grian de hele avond over het podium rent doen de rest van de band, op het wat heen en weer bewegen op de muziek na, vrijwel niets als gewoon hun instrument bespelen.
Extra lid
Over de bandleden gesproken, het is me opgevallen dat hoewel de band uit vijf man bestaat, er zes op het podium staan. De zesde persoon blijkt Chilli Jessons te zijn. Hij springt vanaf het begin van de tour bij waar nodig. Het blijkt dat ze handen tekort kwamen voor de live uitvoering van het album.
Speel duur
Na een uurtje vindt de band het wel genoeg geweest en verlaten ze het podium. Na enkele minuten komen ze terug voor hun toegift, bestaand uit drie nummers. Als afsluiter spelen ze Starburster. Vlak voor het nummer start horen we de tweede en laatste zin uit de zanger komen: “This is our last song, so fucking earn it”. Het publiek gaat nog één keer los en er worden kleine versies van de ballon die op het podium hangt het publiek ingegooid. Hierna verlaten ze dan echt het podium. Ze hebben uiteindelijk iets meer dan een uur gespeeld. Voor een band met vier studio albums vrij weinig.