De magie van de Bossche Bol

Japie de bouwvakker. Iedereen in Den Bosch kent hem. Hij is een erg geliefde man die veel voor andere doet en door iedereen uit de stad wordt gewaardeerd. Hij  is altijd een erg levendige, sociale en gezonde man geweest tot dat hij plotseling opeens ernstig ziek werd. Zijn dagen werden gevuld met ziekenhuisbezoeken, doktersafspraken en zorgen van zijn naasten. De ziekte had een zware invloed op Japie zijn lichaam. Functioneren, lopen en normaal kunnen eten, zat er voor hem niet meer in. Op een sombere dag vertelden de artsen Japie en zijn familie dat zijn kansen op herstel minimaal waren. Ze hadden alles geprobeerd om hem te genezen, maar de ziekte leek onbestrijdelijk. Japie was voorbereid op zijn laatste dag en leefde als er geen morgen meer is. zijn vrienden en familie kwamen hem elke dag bezoeken, ook zijn Beste vriend Bas. Bas en Japie kennen elkaar als sinds de peuter speel zaal en zijn sinds dien onafscheidelijk. Bas had gehoord van een bijzonder verhaal over een magisch voedsel dat bekend stond als de “Bossche Bol”, een lekkernij uit hun eigen stad. Volgens de overlevering zou het eten van een Bossche Bol onverwachte wonderen brengen voor diegenen die het probeerden. Uit liefde had Bas een doosje met 2 Bossche Bollen mee genomen voor zijn beste vriend. Hij liep zijn kamer binnen en werd vol verbastering aangekeken. “je hebt mijn lieveling snack mee genomen“ zei hij blij. Japie hield altijd heel erg veel van Bossche bollen, maar mocht ze niet meer eten sinds dat hij ziek is geworden. Dat zou namelijk zijn overlevingskans verminderen. Nu dat hij het al niet meer zo halen, en dat ook had geaccepteerd, kon hij ze eindelijk weer eten. Hij wou zijn laatste dagen goed afsluiten dus dit was perfect. Eten ging moeilijk maar Bas had hem netjes in stukjes gesneden voor hem, zodat het makkelijk door zijn keel kon gaan. “eetsmakelijk“ zei Japie, “hopelijk brengt het nog wat licht in deze donkere dagen. Japie sloot zijn ogen en nam een hap. Het moment dat de heerlijke chocolade, romige vulling en lichte poedersuiker zijn smaakpapillen raakten, voelde hij een vreemde warmte door zijn lichaam stromen. Het was alsof de Bossche Bol een helende kracht bezat die zijn ziekte aanraakte. Na zijn eerste Bossche Bol begon hij aan zijn tweede, maar halverwege kreeg hij echt niks meer naar binnen. Maar dat maakte niet uit, hij voelde zich opeens zo goed. “ik had niet gedacht dat ik dit zo erg had gemist“ zei Japie. Sinds de Bossche Bol voelde hij zich dag bij dag steeds beter. Hij kon niet geloven wat hem overkwam. Langzaam aan begon hij te herstellen. De artsen, verbaasd door zijn plotselinge verbetering, konden het niet geloven. Anton zelf kon alleen maar denken aan de magie van de Bossche Bol en de hoop die het hem had gegeven. Al snel werd hij ontslagen uit het ziekenhuis en mocht hij naar huis. Nu, elke keer dat Anton een Bossche Bol zag, kon hij niet anders dan glimlachen. Het kleine ronde gebak had niet alleen zijn smaakpapillen betoverd, maar hem ook gered uit een donker gat. En zo werd Anton, de man die bijna verloren was, het levende bewijs van de wonderen die Bosshe Bol kan geven.