De laatste tijd ben ik erg geïnteresseerd in het lezen van klassieke literatuur. Begin oktober heb ik het boek The Picture of Dorian Gray opengeslagen nadat het boek mij meerdere keren was aangeraden. Het verhaal is ondertussen alweer 134 jaar oud, maar nog steeds een van de bestverkochte classics van het moment. Ondanks zijn hoge leeftijd, is het boek nog steeds enorm relevant.
The Picture of Dorian Gray, geschreven door Oscar Wilde, gaat over een man die vastgelegd werd door de kunstenaar Basil Hallward op canvas. Basil Hallward was geobsedeerd door Dorian. Dorian Gray was een ontzettend knappe jonge man. Het portret van Dorian Gray was het beste werk dat Hallward ooit maakte. Maar hij zal het nooit ten toon stellen, het schilderij zal Dorian altijd toebehoren.
Dorian was nog erg beïnvloedbaar, en dat merkte vooral Lord Harry Wotten op. Hij vulde het hoofd van Dorian met ideeën en nieuwe inzichten. Dorian heeft het schilderij in zijn huis staan, en begint het op een dag eens wat beter te bestuderen. Tot hij realiseert dat het gezicht op het schilderij rimpels begint te krijgen, maar het zijne niet.
De eeuwige jeugd van Dorian gray wordt nog steeds door vele als doel van hun leven gezien. Mensen proberen nog steeds zo lang mogelijk jong te lijken. Influencers op Instagram vertellen ons alle tips en tricks om huidveroudering zo lang mogelijk tegen te gaan. De magazines die wij lezen vertellen ons welke producten je zou moeten gebruiken om jaren jonger te lijken. Ook de grootste celebrities zien er stukken jonger uit dan dat ze in werkelijkheid zijn. Dat zijn onze rolmodellen, onze voorbeelden. Daarom vind ik dat dit boek nog steeds enorm actueel is. Ik vind het bijzonder hoe Oscar Wilde erin slaagt om zo’n precies beeld te vormen van de maatschappij van dit moment, terwijl hij dit generaties geleden schreef. Het lijkt alsof de maatschappij nooit is veranderd, en misschien is dat ook wel zo.
The Picture of Dorian Gray leert ons wijze lessen. Het is goed dat je voor jezelf kiest en je eigen geluk najaagt, maar het is niet goed als je daar andere mee kwetst of schaad. Het boek maakt duidelijk dat iedereen belangrijk en gelijk is. Dat zie je bijvoorbeeld als je kijkt naar de aandacht die geschonken wordt bij verschillende sterfgevallen. Geld of achtergrond maakt niets uit.
Ook leert Oscar Wilde ons dat obsessies vaak verkeerd aflopen. De obsessie die Basil Hallward had met Dorian Gray, leidde uiteindelijk tot geen verbetering in zijn werk, en nog altijd de wens dat hij voor altijd Dorian kon schilderen. Niemand was te vergelijken met zijn schoonheid. Ook de obsessie van Lord Henry om het beeld op het leven van Dorian te veranderen. De obsessie van Sybil Vane met haar Prince Charming, die uiteindelijk afliep tot zelfmoord. Allemaal liepen niet goed af.
Ze gebruiken allemaal Dorian om hun leven een beetje beter te maken, maar dat doet Dorian ook met hen. Hij gebruikt hen totdat zij zijn leven niet meer verbeteren. Dan laat hij ze stuk voor stuk vallen.
De obsessie van Sybil Vane bleef me het meest bij. Haar liefde voor Dorian werd het belangrijkste wat haar toebehoorde. Voordat ze Dorian leerde kennen, was toneel het gene waar ze voor leefde. Toen ze verliefd werd op Dorian en ze zelfs plannen maakten om te gaan trouwen, werd dat alles waar ze ´s ochtends wakker voor werd. De rest deed er niet meer toe. Ze verwaarloosde haar toneel volledig. Ze dacht dat ze iets goeds deed, dat het normaal was. Totdat Dorian haar verloren toneeltalent zag. Het meest slechte en gevoelloze toneel spel dat hij ooit gezien had. Het was voor Dorian het enige waar hij van had gehouden, de kunst van Sybil Vane. Als ze haar kunst verloor, was er voor Dorian geen reden om bij Sybil Vane te blijven. Dus hij vertrok. Sybil Vane verloor alles waar ze ooit van had gehouden in een mum van tijd. Haar leven had geen waarde meer, dus er zat voor haar niks anders op dan haarzelf het leven te ontnemen. Ook hier laat Oscar Wilde ons zien dat je nooit jezelf moet laten overspoelen door een obsessie. Ooit verdrink je er nog in.
Ook vertelt het boek ons over het belang van kunst. Kunst komt in dit boek constant terug. Het portret en de toneelstukken, maar ook het boek dat Dorian kreeg van Lord Henry dat hem levenslang bij bleef. Het heeft allemaal invloed gehad op zijn leven. Oscar Wilde probeert ons bij te brengen dat kunst nodig is. Dat er geen leven mogelijk is zonder kunst. Alsnog waarschuwt hij ons om onszelf er niet in te verliezen. Om kritisch te blijven en niet alles om ons heen maar te geloven.